#0 Geplaatst: 2010-01-25 13:28:52

Ik ga dit jaar met mijn vriend (samenlevingscontract NL, geen kinderen) emigreren naar Frankrijk. Wij hebben al een koophuis in Frankrijk en gaan daar een eenmaanszaak opstarten.

Ik heb het stuk op deze website inzake erfrecht ed. gelezen en vraag me nu af of wij beter af zijn met een franse Pacte en een testament, of dat we beter vòòr de emigratie kunnen trouwen in NL en daarna in Frankrijk een 'donation entre epoux' af kunnen sluiten?

Is er iemand die hier ervaring mee heeft? Ik denk persoonlijk dat getrouwd zijn 'handiger' is (heel onromantisch), zeker omdat ik meewerkend echtgenote wil zijn in onze onderneming.

Is er iemand die mij hierover kan adviseren?

Bij voorbaat dank en met vriendelijke groet,

Cheppy

#1 Geplaatst: 2010-01-26 08:54:54

Ik weet niet wat "donation ente epoux" inhoud, fiscaal gezien dan, want ik snap wel wat er letterlijk staat :)

Eén ding is zeker, getrouwd zijn is véél makkelijker!!! Zo ben je ook automatisch met je man meeverzekerd voor bijvoorbeeld ziektekosten en dat is niet zo als je niet getrouwd bent!!! Ook als je conjoint wil worden is het een stuk makkelijker als je getrouwd bent. Heel bureaucratisch en ouderwets misschien, maar tot nu toe wel waterdicht!!!

Succes!!!

#2 Geplaatst: 2010-01-26 18:38:45

Even La Maison erop nageslagen en tot de volgende passages gekomen:

Als echtgenoten in Frankrijk onderling niets afspreken, is de wettelijke regeling van toepassing: la communauté réduite aux acquêts. Als men geen huwelijkse voorwaarden laat maken, vallen gehuwden automatisch onder dit regime. Acht op de tien Franse echtparen leven heel tevreden zo. Alle bezittingen van elk van beide partners die dateren van vóór het huwelijk, blijven eigendom van die afzonderlijke partners (biens propres.) Alle zaken die na het huwelijk worden verkregen, blijven in de gemeenschap (biens communs), behalve als het gaat om schenkingen en erfenissen; deze blijven bij de echtgenoot aan wie ze zijn gedaan. Bij scheiding of overlijden wordt gemeenschappelijk bezit of de nalatenschap in tweeën gedeeld, waarna soms verrekening nodig is. In veel gevallen hebben de echtelieden een afspraak gemaakt via een eenvoudige schenkingsakte, de donation entre époux, om de overblijvende partner zo goed mogelijk als wettelijk is toegestaan, achter te laten.

Bij stellen die leven onder het Franse huwelijksregime van de communauté universelle, vergelijkbaar met de Nederlandse ‘gemeenschap van goederen’, gaat de gehele boedel gaat via de donation entre époux naar de overblijvende partner. Er vindt dus bij het overlijden van een van de partners geen verdeling plaats en kinderen kunnen het opeisen van hun wettelijk erfdeel uitstellen tot het overlijden van de langstlevende. Dat moet dan wel vastgelegd worden in een testament. Kinderen uit een eerder huwelijk houden echter in principe het recht om hun deel op te eisen.

Een in 2007 aangenomen wet biedt aan artisans, winkeliers en beoefenaren van vrije beroepen de mogelijkheid een statuut te kiezen voor de meewerkende partner, ook al gaat het om een bescheiden aantal uren. De wet beoogt hiermee dat de partner zal vallen onder het regime van de verplichte sociale bescherming. Wie zich niet aansluit bij een van de drie mogelijke regimes en de partner laat meewerken, wordt beschouwd als 'werkgever' die zwart werken toestaat. De koppels kunnen kiezen voor het regime van de niet betaalde partner/medewerker (alleen voor gehuwden), voor dat van de associé die mede-eigenaar is en ook deelt in de winsten van het bedrijf en dat van de werknemer in loondienst. De meewerkende partner die onderworpen is aan een van de regimes, zal bij voldoende kwartaalbetalingen van premies (aftrekbaar voor de patroon) ook kunnen profiteren van het basispensioen en een aanvullend pensioen. Meer in détail: het eenvoudigste statuut heet Conjoint collaborateur en geldt voor ondernemingen als een SARL (minder dan 20 werknemers) en een entreprise individuelle. Men kan voor dit statuut kiezen als men is getrouwd met de baas of bazin en regelmatig werk verricht zonder daarvoor te worden betaald en zonder deel te nemen in het kapitaal van de onderneming. Deze constructie werkt ook als de meewerkende echtgenoot half-time elders werkt of gepensioneerd is, hij of zij is dan tegen premiebetaling verzekerd bij de RSI voor de pensioenverzekering. Voor de ziektekostenverzekering geldt de meewerkende partner als ayant-droit.  

Wim

#3 Geplaatst: 2010-01-30 16:19:26

Het begrip 'donation entre epoux' werd ook door onze overigens nederlands talig franse advocate gebruikt. 

Onze situatie, mijn man heeft een zoon uit een eerste huwelijk, ik heb twee zonen uit een eerste huwelijk. Wij zijn getrouwd en willen alle drie de kinderen gelijk laten erven. Wij hebben een huis waar we in wonen en een huis in de verhuur, beide ons eigendom. Volgens onze advocate moeten wij een 'donation entre epoux' doen om de waarde van de huizen aan elkaar toe te kennen. Dit zou ongeveer € 10.000,- aan kosten met zich mee gaan brengen. 

Na een tweede mening te hebben gevraagd aan een franse fiscalist, een notaris en een juridisch adviseur, zijn we er nog steeds niet uit. We willen niet zo veel kosten maken en de advizen zijn niet eensluidend. Is er iemand in een soortgelijke situatie die dit opgelost heeft??

Bij voorbaat dank voor uw reactie. Lia 

#4 Geplaatst: 2012-05-13 07:03:52

Mijn man en ik zijn beiden werkzaam in onze entreprise individuelle. Ik als conjoint collaboratrice, dus zonder betaling en met de voordelen op het gebied van ziektekostenverzekering etc (de bijdrage aan die ziektekostenverzekering is overigens niet gratis). Mijn bijdrage in de werkzaamheden is dagelijks minstens 50% en meer. Verder breng ik het grootste deel van het kapitaal in. Begrijp ik nu uit een eerder antwoord van jou op dit item van 26012010, dat ik in mijn geval een associe ben ipv een conjoint collaboratrice? Zo ja, is het dan verstandiger dit po aan te aan te passen (alleen al ivm correcte vastlegging) en wat zijn de eventuele gevolgen voor de eerder genoemde bijdrage aan de ziektekostenverzekering etc? Alvast bedankt voor een antwoord

#5 Geplaatst: 2012-05-13 15:21:24

Een "donation entre epoux" kan de oplossing zijn in geval men stiefkinderen en eigen kinderen gelijke erfdelen in het Franse o.g.wil geven en tevens  de 60%  erfbelasting(successierechten) bij legaten aan stiefkinderen wil vermijden. Voorbeeld : Hr en Mevr X ,in NL gehuwd in gemeenschap van goederen,zijn samen eigenaar van een aantal opstallen in Frankrijk (en in NL).Ze hebben samen 1 kind.Mevr heeft 2 kinderen uit een  eerder huwelijk,die Hr ook als de zijne beschouwt. In deze casus is Mevr dus de moeder van  alle 3 de kinderen,hetgeen het gemakkelijker maakt :Hr en Mevr wijzigen  in F hun  huwelijkse voorwaarden alleen mbt het Frans og in "separtion des biens" en vervolgens schenkt Hr zijn 50 % in de Franse opstallen aan Mevr.De kinderen erven na overlijden van Mevr allen 1/3. De mogelijke "onderbedeling" ,die hierdoor zou kunnen ontstaan kan worden gecompenseerd in NL.

Maar ook dit is een oplossing achteraf met kosten.Het ware verstandiger als kopers met nageslacht  uit een eerder huwelijk reeds voor de aankoop van  hun Franse huis ongewenste gevolgen van het Franse erfrecht proberen uit te sluiten.

Mr Bram van Zanten, bouwvakker en jurist