#0 Geplaatst: 2010-10-29 10:18:58

Je mag een gegeven paard niet in de mond kijken, en zeker zo’n paard niet, is mijn motto.

Ik ben opgebeld en er werd me voor mijn volgende project op Martinique een catamaran aangeboden.

Superlux schip met strakke zeilen en lichtgewicht materiaal, heel wat anders dan zo’n oude klipper.

Ik vertrek vandaag nog, vanavond sta ik op martinique en morgen pakken.

De kinderen zijn al aangewezen, de dominee heeft zijn werk weer voortreffelijk gedaan, en ik heb zo’n flauw vermoeden dat deze keer de metropolitan toeristen er ook een rol in meespelen.

Ik denk dat de eigenaar van het schip een pluim wil halen over mijn rug.

Hij gaat zijn gang maar, voor ons telt slechts één ding, de kinderen van martinique.

Ik wacht op een Nederlandse jongen die meegaat om het schip te varen, ditmaal richting suriname en guyane.

Het was niet echt m’n bedoeling deze reis, maar ik kan dit niet afslaan.

Nu maar wachten op mijn zeilmaatje die uit duitsland komt vliegen.

(sneller dan de tgv en schiphol)

a bientot.

Cees.

#1 Geplaatst: 2010-10-29 10:48:45

Succes Cees met weer een nieuwe trip.

Meld je je zo nu en dan om weer mooie reisverhalen en ervaringen te delen?

Behouden vaart!
JP

#2 Geplaatst: 2010-10-29 17:06:35

Cees, zo zie je maar weer : de Mensch is zo rot nog niet.

Straffe wind, straffe koers,

Peter.

#3 Geplaatst: 2010-10-29 19:51:45

Cees,

met mijn beste wensen voor goed zeemanschap!

Behouden reis, behouden thuiskomst.

Christian von Klösterlein

#4 Geplaatst: 2010-10-29 22:59:52

Mijn bewondering voor je inzet om die jonge mensen een kans te geven.

#5 Geplaatst: 2010-11-10 15:38:05

Bonjour tous

Na een fikse tornado (cyclone) het is het ons toch gelukt het anker te lichten en er als een speer vandoor te gaan.

Als een speer zeg ik omdat we met een minimum aan zeil wat we behoorlijk getrimd hadden toch angstwekkende tuimelingen maakten op een zee die ons alles behalve vrolijk voorkwam.

Er was beter weer in aankomst, nou dat zullen we maar hopen dan was ons motto, en aangezien wij diegene waren die niet van cyclonen wisten, lachten ditmaal de jongelui (onze deksmaten) ons hartelijk uit en hoopten van harte op de eerste run naar de reling, echter dat zat er niet in, ceesie kan wel wat hebben hoor.

Met golven van zo’n acht tot twaalf meter voor de boeg is het een spannende uitkijk naar de eerste zonnestralen achter het grijze wolkendek, en telkens als we denken de gele gloed te zien, verdwijnen we weer als een badkuip in een dal van zwart zeewater en bruisend schuim.

Ergens naast ons varen twee andere boten die met ons opvaren, de eerste zal op St. Lucie omkeren en de tweede pas op Grenada of als ze nog tijd hebben met ons doorgaan naar Guyane.

Vandaag hebben we Saint Laurent du Maroni bereikt, de jongens zijn eten aan het inslaan terwijl ik zit te computeren op een “gehuurde” wifi-code van zestien euro per uur (!) en daarna gaan we in twee groepen wat bezichtigen, in twee groepen zeg ik omdat we nauwkeurig aangestaard worden door een groepje, dat ik niet helemaal toevertrouw aan een catamaran die mijn eigendom niet is en waar ik ook nog eens mee terug moet binnen nu en een dag in de nadagen van het cyclonenseizoen.

Mocht iemand van jullie Frankrijk beu zijn om wat voor reden dan ook, we hebben hét onbewoonde eiland gevonden, zijn er op een halve mijl langs gevaren om zeker te zijn dat het wérkelijk onbewoond is, en hebben tot genoegen kunnen bevestigen dat het behalve twee prachtige kokosbomen en een privébos(je) ook nog eens een eindeloos wit strand bezit waar U heerlijk ongemoeid alleen kunt luieren, al of niet topless, geen mens die zich er aan stoort.

Ah, daar zijn mijn schelmen, het is 11h29, de slang kan in de watertanks.

Cees.