#3 Geplaatst: 2011-10-23 11:57:36Bedankt Wim, en voor Peter, hier staan ze. (een, twee)
Peter, wat jij zegt kan ook een reden zijn van het fout aanpakken van de zaken, maar vergeet ook niet, wat men schrijft is niet per definitie al vanaf vandaag of morgen
Wat ik waarneem hier is eigenlijk hetzelfde als in Nederland weleer.
Kleine supermarkten groeiden, de slager, bakker, groenteboer en bloemist kregen het spaans benauwd.
Tot overmaat van ramp bouwde Appie H een super supermarkt met maar liefst drie etages parkeervloer in zijn kelder, de mensen konden als ’t ware onder de kassa parkeren, super handig!
Men vreesde de dood van vele kleine ondernemingen, maarrrrrrrrr, en ollander is commercieel, en da’s een groot verschil met die Fransmensen.
De groenteboer ging in de aanval, de bakker breide uit, de slager ging specialiteitjes verkopen waar de supermarkt van ging blozen, en zo liep (reed) de klant eerst naar de super, om daarna bij de slager die lekker handgemaakte slavinken te kopen.
Een ollander zou geen ollander zijn als die niet bleef vechten, en wat deed de bakker, de slager, de groenteboer?
Ze gingen verdorie op de lippen van de super zitten, kochten het pand ernaast en er tegenover, en zette vrolijke borden op straat met hun aanbiedingen, hun speciale waar, waar de supermarkt nooit aan kon voldoen, want dan werden ze te duur.
De super overleefde, maar wat veel belangrijker was, de artisan overleefde ook!
Ik wil nu laten zien aan deze mensen dat het plan van aanpak net zo werkt, specialiseer jezelf in iets moois, een goed product, en je overleefd.
De mensen gaan NU opzoek naar de winkel in de buurt, dan is het aan jullie artisans om het product wel op zo’n niveau te hebben dat de klant ook terug komt.
Mensen zijn net dieren, ze hebben min of meer allemaal het zelfde gedrag.
Ik heb in mijn hele bestaan zoveel rassen en soorten ontmoet, en je komt bij allemaal het zelfde tegen.
Fransen zijn zo gemoedelijk, tevreden met hun renaultje 4 en baguetje….
Laat me niet lachen, net als de amerikanen, de ollanders of wie dan ook, veranderd de nieuwe generatie precies net zo.
Goede banen, mooie auto’s, de baguetjes veranderen in supermarktbroden, de kookkunsten in het mengen van pakjes en zakjes, de gezellige restaurants in management etablissementen, en als je iets lekkers wil eten moet je gaan zoeken.
De moderne fransmens is die ellenlange wachtrijen bij de kassa van carefour spuugzat, de kilometers parkeerplaats spuugzat, het zitten in een auto met jankende kinderen meer dan spuugzat.
De hele week zit de jonge fransmens in de file, op hete kolen op bureau, met zweet in de bilnaad op vergaderingen.
De jongen fransmens wil op de zaterdag gezellig naar de winkel in de straat, naar de markt, naar het knusse restaurant waar men een eerlijk product verkoopt.
Ik wil met deze liens gaan sleutelen en er een verhaal over schrijven in de krant hier om de mensen aan te moedigen, te laten zien dat het goed gaat komen.
Cees.